نوایی با ترنم عاشقانه
نوای دلدادگینوایی با ترنم عاشقانه
نوای دلدادگیحاج قاسم سلیمانی خداحافظ
خبر چه سنگینه، خبر پر از درده
غم حاج
قاسم وای، بیچاره‌مون کرده
زمینی
بوداما، به آسمونا رفت
وقتی
که خواب بودیم، به عرش اعلی رفت
تا کی
باید بمونیم و بسوزیم از غصّه
کی آخه
میرسه به ما مسیر این قصّه
تا کی
با دستامون روی گُلا بریزیم خاک
خدایا
پاره پاره شد دلا دیگه بسّه
قَدَم زیرغمت
تا شد، که رفتی بس غریبونه
غم داغ
عزیزامون، مثل داغت نمیمونه
حاج قاسم سلیمانی، خداحافظ
امید
قلبامون بودی، خداحافظ
سردار
دلهامون شدی، خداحافظ
چه روز
و شب‌هایی، کنار ما بودی
تو بی‌قراری‌ها،
قرار ما بودی
چه
خاطراتی بود، تو روضه‌ها باتو
نمیره
از یادها، حسین حسیناتو
امید
زندگیمونو تو ناامید کردی
با این
خبر موهارویک شبه سفید کردی
آخرشم
شهادتو گرفتی از ارباب
بس که
تو روضه التماسِ هر شهید کردی
نه این
رسم رفاقت نیست، رفیق نیمه راه ما
هزار
ننگ و هزار نفرین، به این بخت سیاه ما
رفیق
نیمه راه ما خداحافظ
رفیق نیمه راه ما خداحافظ
رفیق نیمه راه ما خداحافظ
خبر پر از
داغه، خبر پر از سوزه
خبر
میگه بازم، یه لاله میسوزه
با داغ
اون آتیش، که توش یه امت سوخت
ببین
تَنِ چندتا، گُلای پرپر سوخت
شبیه
بچه‌های شاه بی‌کفن سوختی
با
شعله‌هایی که به خیمه‌ها زدن سوختی
شنیده‌ها
رو دیدی که تو آخر روضه
به یاد
آتیشِ دل اهل حرم سوختی
مصیبت
رو ندیدم که، شنیدم من ولی سوختم
دوباره
تازه شد روضه، که زهرا گفت علی سوختم
حاج قاسم سلیمانی، خداحافظ
امید
قلبامون بودی، خداحافظ
سردار
دلهامون شدی، خداحافظ
خبر آمد که سلیمانی رفت
خبرآمد خبری در راه است
سرخوش آن دل که از آن آگاه است
شاید این جمعه بیاید شاید
پرده از چهره گشاید شاید
آقا یا صاحب الزمان هر روز جمعه ورد زبونمون همینه،اما امروز یه خبر دیگه اومد
خبر آمد که سلیمانی رفت
قاسمی،هم که علمداری رفت
آقا آجرک الله،آقا آجرک الله،آقاعلمدار سید علی نیست دیگه بین ما
کجایید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی
کجایید ای سبک بالان
عاشق
پرنده تر زمرغان هوایی
همه رفتند و تنها مانده
ام من
ز همراهان خود جا مانده
ام من
به یاد کرخه و فاو و
شلمچه
به یاد خاک گلگون حلبچه
یکی درد و یکی درمون
پسندد
یکی وصل و یکی هجران
پسندد
تو از درمان و درد و وصل
و هجران
پسندیدی همان را که مولا
پسندد
به یاد حاج قاسم سلیمانی عزیز،میریم در خونه سیدالشهدا،اباعبدالله،این امنیتی که داشتیم میرفتیم کربلا،اربعین میرفتیم به پابوس آقا،اینا همه مرهون غیرت این مرد شجاع بود، این سرسپرده علی،این مالک اشتر زمان
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَ ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَهِ نِساءِ الْعالَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللّهِ وَ ابْنَ ثارِه، وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ، عَلَیْکُمْ مِنّى جَمیعًا سَلامُ اللّهِ اَبَدًا ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ، یا اَبا عَبْدِ اللّهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ، وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْلِ الْاِسْلامِ، وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصیبَتُکَ فِى السَّماواتِ عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّماواتِ، فَلَعَنَ اللّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ، وَ لَعَنَ اللّهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ، وَ اَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللّهُ فیه، وَ لَعَنَ اللّهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ، وَ لَعَنَ اللّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِـالَّتمْکینِ مِنْ قِتالِکُمْ، بَرِئْتُ اِلَى اللّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ، وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیائِهِمْ، یا اَبا عَبْدِ اللّهِ، اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ، وَ لَعَنَ اللّهُ آلَ زیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ، وَ لَعَنَ اللّهُ بَنى اُمَیَّةَ قاطِبَةً، وَ لَعَنَ اللّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ، وَ لَعَنَ اللّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ، وَ لَعَنَ اللّهُ شِمْراً، وَ لَعَنَ اللّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ، بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِکَ، فَاَسْاَلُ اللّهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَکَ وَ اَکْرَمَنى بِکَ، اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه،اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَکَ وَجیهًا بِـالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السّلامُ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا اَبا عَبْدِ اللّهِ، اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِه، وَ اِلى اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَ اِلى فاطِمَةَ، وَ اِلَى الْحَسَنِ وَ اِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ، وَ بِـالْبَراءَةِ مِمَّنْ قاتَلَکَ، وَ نَصَبَ لَکَ الْحَرْبَ، وَ بِـالْبَراءَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ، وَ اَبْرَءُ اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِه مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ ذلِکَ، وَ بَنى عَلَیْهِ بُنْیانَهُ، وَ جَرى فى ظُلْمِه وَ جَوْرِه عَلَیْکُمْ وَ عَلى اَشْیاعِکُمْ، بَرِئْتُ اِلَى اللّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ، وَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللّهِ ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ، وَ مُوالاةِ وَلیِّکُمْ، وَ بِـالْبَراءَةِ مِنْ اَعْدائِکُمْ وَ النّاصِبینَ لَکُمُ الْحَرْبَ، وَ بِـالْبَراءَةِ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ،اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ، وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ، وَ وَلِىٌّ لِمَنْ والاکُمْ، وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عاداکُمْ، فَاَسْاَلُ اللّهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَ مَعْرِفَةِ اَوْلِیائِکُمْ، وَ رَزَقَنِى الْبَراءَةَ مِنْ اَعْدائِکُمْ، اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ، وَ اَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ، وَ اَسْاَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللّهِ، وَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى (ثارِکُمْ) مَعَ اِمامٍ هُدًى (مَهْدىٍّ) ظاهِرٍ ناطِقٍ بِـالْحَقِّ مِنْکُمْ، وَ اَسْاَلُ اللّهَ بِحَقِّکُمْ وَ بِالشَّأْنِ الَّذى لَکُمْ عِنْدَهُ، اَنْ یُعْطِیَنى بِمُصابى بِکُمْ اَفْضَلَ ما یُعْطى مُصابًا بِمُـصیبَتِه؛ مُصیبَةً ما اَعْظَمَها وَ اَعْظَمَ رَزِیَّتَها فِى الْاِسْلامِ وَ فى جَمیعِ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْکَ، صَلَواتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ، اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، اَللّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِه بَنُو اُمَیَّةَ، وَ ابْنُ آکِلَةِ الْاَ کْبادِ، اَللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ، عَلى لِسانِکَ وَ لِسانِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه، فى کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فیهِ نَبِیُّکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه، اَللّهُمَّ الْعَنْ اَباسُفْیانَ وَ مُعاوِیَةَ وَ یَزیدَ بْنَ مُعاویَةَ، عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدینَ، وَ هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِه آلُزیادٍ وَ آلُمَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ، صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ، اَللّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْکَ وَ الْعَذابَ الاَلیمَ. اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فى هذَا الْیَوْمِ، وَ فى مَوْقِفى هذا، وَ اَیّامِ حَیاتى، بِـالْبَراءَةِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَةِ عَلَیْهِمْ، وَ بِـالْمُوالاتِ لِنَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ،
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ، اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ، وَ شایَعَتْ وَ بایَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلى قَتْلِه، اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیعاً،
خبر آمد که سلیمانی رفت
قاسمی،هم که علمداری رفت
آقا صاحب الزمان،اون چیزی که از حاج قاسم مونده،دستانی که از تن جدا شده،پاهایی که قطع شده،آدم رو کجا میبره،یاد کی میندازه،یاد عموجانتون ابالفضل،علمدار اباعبدالله
ازدوچشم یاس میخوانم بیا
شعری از احساس میخوانم بیا
نیستم لایق به دیدارت ولی
روضه عباس میخوانم بیا
اما میخوام از دل حسین بگم وقتی علمدار نیومد،الان قائدمون سید علی شاید دلش پرشور باشه،غم به دلش نشسته،آقا اباعبدالله در غم ابالفضل چی میگه،کمرم شکست، کمرم شکست، کمرم شکست
دامن کشان رفتی دلم زیر و رو شد
چشم حرامی با حرم روبرو شد
بیا برگرد خیمه ای کس و کارم
منو تنها نگذار ای علمدارم
تو که پیرم کردی ای پناه من
زمین گیرم کردی ای سپاه من
آب به خیمه نرسید فدای سرت
حسین قامتش خمید فدای سرت
پیر شده برادرت فدای سرت
خونه چشم خواهرت فدای سرت
حالا با همین حالی که داریم،حال توسلی که پیدا کردیم،ببینیم خواسته سلیمانیها چی بود،این شهادت طلبی برای چی بود،اینا همه توراه تعجیل ظهور امام زمان جانفشانی کردن،تحت امر رهبر بودن،بیاییم بعد این توسل دستها رو بلند کنیم،خداروقسم بدیم به مظلومیت ابالفضل علمدار،به اون لحظه ای که آقا امیدش ناامید شد،دستان ابالفضل رو قطع کردن، خم به ابرو نیاورد،اما امون از اون وقتیکه تیر به مشک اصابت کرد،امید آقا ناامید شده،خدایا قسمت میدیم ظهور مولامون رو برسون مارو از سربازان آقاقرار بده
اللهم عجل لولیک الفرج
کجایید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی
کجایید ای سبک بالان
عاشق
پرنده تر زمرغان هوایی
حسین آرام جانم
حسین روح وروانم
حسین هست ووجودم
حسین بود ونبودم
حسین داروندارم
حسین ورد زبانم
بیاییم به حس سپاس و قدر شناسی از اون سردار،حاج قاسم سلیمانی،این سلامی که میدیم هدیه کنیم به روحش،دل و ببریم کنار شش گوشه،سلیمانی وار به آقا سلام بدیم
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللّهِ، وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللّهِ اَبَدًا ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ، وَ لا جَعَلَهُ اللّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ، وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى، وَ ابْدَاْ بِه اَوَّلاً ثُمَّ الْعَنِ الثّانِىَ وَ الثّالِثَ وَ الرّابِعَ، اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیدَ خامِسًا، وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللّهِ بْنَ زیادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَةَ، وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً، وَ آلَ اَبى سُفْیانَ وَ آلَ زیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ
اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ
الشّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ، اَلحَمْدُ لِلّهِ عَلى عَظیمِ رَزِ یَّتى،
اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ، وَ ثَبِّتْ لى
قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ، اَلَّذینَ
بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ، وَبَرِحَ الْخَفآءُ، وَانْکشَفَ الْغِطآءُ، وَانْقَطَعَ الرَّجآءُ، وَضاقَتِ الْأَرْضُ وَمُنِعَتِ السَّمآءُ، واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیک الْمُشْتَکى، وَعَلَیک الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخآءِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، اُولِى الْأَمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَینا طاعَتَهُمْ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِک مَنْزِلَتَهُمْ، فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ، فَرَجاً عاجِلاً قَریباً کلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ، یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ، یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ، اِکفِیانى فَاِنَّکما کافِیانِ، وَانْصُرانى فَاِنَّکما ناصِرانِ، یا مَوْلانا یا صاحِبَالزَّمانِ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکنى اَدْرِکنى اَدْرِکنى، السَّاعَةَالسَّاعَةَ السَّاعَةَ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرینَ
ولادت حضرت زینب
اگه نگاه کنی با قلبت
به شهرِ کربلا تو هر شب
نوشته تویِ آسمونش
عشق ، یا حضرتِ زینب ..
اون که جلوه میریزه از نگاش
سجده هاش طنین یا ربِ
عاقبت شفیع حسینیا چادرِخاکیِ زینبِ
مهربونه ، ملیکۀ آسمونه
هر چی داره بی بهونه ، برا حسینه
اونکه چشاش،صلابت توی صداش
مهابت توی نگاش مثل باباش علیه
دلم پُر از محبت تو
سینه از عشق تو لبالب
میون قبرمم میگم من
عشق ، یا حضرتِ زینب
اُنقدر دخیلِ شما میشم
تا یه بار تو منو نگاه کنی
تا یه روز سندِ غلامیمُ
مهر و امضاء کنی از کرم،
از کرمت ، چی میشه پایِ علمت
یه روز میون حرمت ، برات بمیرم
عشقِ علی ، خواهر حسین و حسن
فاطمیه روزیمو من، ازت میگیرم
مهربونه ، ملیکۀ آسمونه
هر چی داره بی بهونه ، برا حسینه
اونکه چشاش،صلابت توی صداش
مهابت توی نگاش مثل باباش علیه
هرجا نام زینب میاد آدم یاد مصائب اون بانو میفته،حتی روز ولادتش هم آدم رو میبره در عمق مصائب بی بی ،آخه روز ولادت هر چی قنداغه زینب رو دست به دست کردن،زینب چشم باز نکرد و آروم نشد .. پیغمبر گرفت آروم نشد ؛ علی میگیره آروم نمیشه ؛ حسن میگیره آروم نمیشه ؛ ولی همینکه که ابی عبدالله این بچه رو بغل گرفت ،زینب چشمانش رو در چشمِ حسین باز کرد و آروم شد، ..اصلا همه جا این حسین بود که زینب رو آروم میکرد،توی تمام مصائب، مصیبت جدشون رسول الله،مصیبت مادرشون زهرا،پدرشون علی ،برادرشون حسن ،این حسینه که زینب رو آروم میکنه،اما در مصیبت خود حسین کسی نیست بتونه زینب رو آروم کنه ،اینجا هم باز حسینه که زینب رو آروم میکنه، اینجا هم چشمِ زینب به چشم حسین خورد و آروم شد .. (میدونی کجا ؟ ..) اونجا که حسین سرش بالایِ نیزه هاست، داره با خوندن قرآن زینب رو آروم میکنه
وَ سَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ
تا مگر آوای قرآن تو آرامم کند
بر فراز نیزه، ای آرام جان قرآن بخوان
صوت قرآن سر تو، سر بلندم می‌کند
تا نگشته قامت زینب کمان قرآن بخوان
آن چه دیدم مادرم زهرا برایم گفته بود
این مصیبت را نمی‌کردم گمان؛ قرآن بخوان
حسین آرام جانم
حسین روح وروانم
حسین هست ووجودم
حسین بود ونبودم
حسین داروندارم
حسین ورد زبانم
وداع علی وزهرا
بیمارت ای علی جان جز نیمه جان ندارد
میلی به زنده ماندن در این جهان ندارد
جانم علی ، علی جان ...
همه بیایید نوحه خون زهرا بشید ... به خدا یه روزی میرسه ما زیر خروارها خاک خوابیدیم وقتی یه عده برا حضرت زهرا گریه میکنن دیگه دستمون کوتاه شده،همه با هم
جانم علی ، علی جان ..
غم چون نسیمِ پاییز برگ و بَرِ مرا ریخت
این لالۀ بهاران غیر از خزان ندارد
بگذار تا بمیرد زین باغ پر بگیرد
مرغی که حقّ ماندن در آشیان ندارد
جانم علی ، علی جان ..
حالا به این بیت دل بده،که اصل روضه ام همینه
خواهم که اشک غربت از چهره ات بگیرم
شرمنده ام که دیگر دستم توان ندارد
در روایت هست زنان پرستاری که خدمت بی بی بودن، وقتی حال زهرا خراب شد ... خانم بیهوش شد اولین کاری که به ذهنشون رسید گفتن بریم علی رو خبر کنیم ... از خونه اومدن بیرون سراسیمه و مضطرب ... امیر المومنین زن ها رو بین راه دیدن، با یه اضطرابی فرمودن:
"مَن خَبَر؟! " چه خبر شده ؟!
چرا رنگ هاتون پریده ؟ چی شده ؟
گفتن:
"أَدْرِکْ ابْنَةَ عَمِّکَ الزَّهْرَاء یا ابالحسن ..."
یا ابوالحسن ! اگه یه بار دیگه میخوای زهرا رو ببینی عجله کن ... علی آمد وارد منزل شد ... عبا روبرداشت ... عمامه رو برداشت ... سر بی بی رو به دامن گرفت ... اول صدا زد :
"یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى جوابی نشنید ... امیرالمومنین دوباره نگاه کرد؛ فرمود:
"یَا بِنْتَ مَنْ حَمَلَ الزَّکَاةَ فِی طَرَفِ رِدَائِهِ وَ بَذَلَهَا عَلَى الْفُقَرَاءِ ..."
ای دختر کسی که سنبل کرم وبخشش به فقرابود،چرا به فقیری که محتاج یک نگاهته،کرم نمیکنی
با هر اسمی با هرتعبیری زهرا روصدا زد بی بی جواب نداد ...چشم ها رو باز نکرد ...
آخر یه جمله ای گفت دل بی بی به رحم اومد، صدا زد: "یا فاطِمَه! أَنَا ابْنُ عَمِّکَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِب ..." زهرا !من علیِ مظلومتم ...جوابم رو بده، من پسر عموی مظلومتم ...
" فَفَتَحَتْ عَیْنَیْهَا..."
بی بی چشم هارو باز کرد،نگاهش به نگاه علی گره خورد، انگار با نگاهش داره با علی درد دل میکنه،چی میگه زهرا:
نگاهی با دعا به حالم کن علی
نمانده فرصتی حلالم کن علی
امیرالمومنین بمیرم بعد ازاین
شوی خانه نشین
خداحافظ علی
دم رفتن شده
پر از تاب و تبم
سپردم خانه را
به دست زینبم
ببخش این خسته را
که بین غصه ها
شود از تو جدا
خداحافظ علی
وقتی چشم ها رو زهراباز کرد، روایت میگه :" وَ بَکَتْ وَ بَکَى..." هر دو شروع کردن با هم گریه کردن ... امیرالمومنین فرمود :این چه حاله غریبیه زهرا ؟بی بی عرضه داشت: "إِنِّی أَجِدُ الْمَوْتَ الَّذِی لَا بُدَّ مِنْهُ وَ لَا مَحِیصَ عَنْهُ ...." علی جان مرگ رو در مقابل دیدگانم میبینم، پدرم رو در خواب دیدم،رسول خدا فرمود: یَا بُنَیَّةِ هَلُمِّی إِلَیَّ فَإِنِّی إِلَیْکِ مُشْتَاقٌ دخترم بیا که مشتاق دیدار توأم، پس بی بی شروع کرد آرام آرام وصیت وسفارش کردن،چه سفارشی:
فقط
یک خواهش است
ز تو ای نورعین
شبانه
ظرف آب
بده دست حسین
قرار ما دوتا
پس از این کربلا
کنار نیزه ها
خداحافظ علی
صدا زد علی جان حواست به حسینم باشه، نیمه های دل شب از خواب میپره، آب میخواد،بی بی زهرا سفارش کرد،سفارش فاطمه رو علی عمل کرد، حسن عمل کرد،زینب عمل کرد،اصلا همه ی اهلبیت همیشه مواظب بودند ببینند حسین کی لب باز میکنه اظهار تشنگی کنه،همه می دویدند، اما دلها بسوزه برا غریب کربلا، اون لحظه ای که یکه و تنها ، تو گودال افتاده بود، بدنش غرق خون، هی صدا زد مردم جیگرم از تشنگی میسوزه، چه جوری آبش دادن ؟؟ فَلَمْ یُجِبْهُ أَحَدٌ إِلَّا بِالسُّیُوفِ ،جوابشو ندادن مگربا شمشیر
همه بگید مظلوم حسین،غریب حسین،عطشان حسین
حسین آرام جانم
حسین روح وروانم
حسین هست ووجودم
حسین بود ونبودم
حسین داروندارم
حسین ورد زبانم
وصیت زهرا به علی
بعد از تو
مدینه و سکوت و حسرت
مدینه و غروب و غربت
آه، علی و روزگار غم
ها
علی و خاطرات زهرا
ای بهار من خدانگهدار
قرار من خدانگهدار
فاطمه بی تو بی سپاهم
فاطمه بی تو بی پناهم
بعد از تو
نه همدمی نه غمگساری
نه صبر و طاقت و
قراری
آه، از آسمون بی
ستاره
شب علی سحر نداره
ای تموم دلخوشی حیدر
پناه من پس از پیمبر
فاطمه بی تو بی سپاهم
فاطمه بی تو بی پناهم
در حالی که علی سر فاطمه رو به دامن گرفته،بی بی داره آرام آرام وصیت میکنه:
علی جان "غَسِّلنی بِاللَّیل و لاتَکشِف عَنّی ..." علی منو شبونه غسل بده... علی از روی پیراهن منو غسل بده .... علی" کَفِّنی بِاللیل " منو شبونه کفن کن ... "دَفِّنّی باللیل ولا تُعلِم اَحَدا...."
علی منو شبونه دفن کن کسی رو خبر نکنی ها ... اینجا که وصیت کرد که علی منو شبانه غسل بده ، شبانه کفن کن ، علی عمل کرد ... در روایت میگه اسماء آب میریخت علی غسل میداد ... آروم آروم هم گریه میکرد ... یه جایی علی دست از غسل کشید ...
هی دست مشت کرده به دیوار میزند ..تازه علی ضجه های پسر 7ساله اش رو فهمیده برای چی بوده
این کودکت چه دیده که هِی زار میزند
هی دست مشت کرده به دیوار میزند ...
امیرالمومنین کار غسل رو تمام کرد خودش فرمود : "فلمّا هَمَمتُ اَن اَعقُدَ الرِّدا ..." همچین که خواست این بند های کفن رو ببنده ..."نادَیتُ یا زَینَب! یا امَّ کلثوم! یا حسن! یا حسین! "بچه هاشو صدا کرد ... "هَلُمّوا ..."بیایید ... "تَزَوَّدوا من اُمِّکُم ...." از مادر توشه برگیرید ... فَهذالفِراق وَ اللِّقاءُ فی الجنَّه ..." شب خداحافظیِه .... دیدار به بهشته ... روایت میگه ؛ حسنین آمدند ... خودشون رو انداختن روی سینه مجروح و شکسته مادر... شروع کردن به ناله زدن ... گریه کردن ... امیرالمومنین میگه بخدا قسم "اُشهِدُالله اَنَّها حَنَّت و عَنَّت ..." این پیکر به ظاهر بی جان چنان ناله ای زد، چنان صیحه ای زد ...."وَ مَدَّت یَدَیها...." دست ها رو از زیر کفن بیرون آورد ..."وَ ضَمَّتهما الی صدرِها مَلیّا...." دوتا بچه هاشو به سینه چسبانید ... ملائک که طاقت نیاوردن ...."و اذا بهاتفِِ من السماء..." یه منادی از آسمان صدا زد ... "یاعلی اِرفَعهما عنها ..." علی کافیه دیگه ، بچه هارو بلند کن "وَ لَقد اَبکَی ملائکه السموات والارض ..." علی فرشته های آسمون و زمین دارن گریه میکنن ...
اینجا با احترام بچه هاشو بلند کرد .. حسنم دیگه گریه نکن ... حسینم بس کن ...... هی دست به صورت بچه هاش میکشید ...اونا رو میبوسید ونوازش میکرد تا آروم شدن ،یه جا هم یه پدری خسته و مجروح ... پیکر پاره پاره .. سر در بدن نداره .... بدن پر از تیر و نیزه ،دختر اومد کنار بدن بابا ..."اِنَّ سُکَینه اِعتَنَقَت جَسدَالحسَین ...." این پیکر پاره پاره رو در آغوش گرفت ، خودش رو ، روی این سینۀ خورد شده انداخت ، چه جوری آرومش کردن ...
"وَاجتَمَعَت عِدَّةٌ مِنَ الاَعراب ...." یه عده از اون بیابونی ها ... زبون نفهم هاشون اومدن .. اونقدر مثل مادرش زهرا بهش لگد زدن ... تا جداش کردن،نمیدونم تو اون لحظات بی بی سکینه چه کسی رو صدا میکرد،ولی فکر کنم مثل تموم بچه هایی که برنگشتن عمو رو باور نداشتن،عمو رو صدا میزد،عمو بیا ببین با نور دیده گان حسینت چه میکنن
نمیدونم چرا در انتهای روضه یاس کبود،به روضه عباس میرسیم،شاید برا اینه که اباالفضل هم به زبان وهم به عمل، روضه خوان مادرش زهرا بود،یه روز بی بی ام البنین،دیدن سراسیمه ومضطرب،تو صحن خونه اینور واونور میره،امیر المومنین تشریف آوردن،با ادب رفت جلوی مولا،فرمود مولا،عباسم از صبح رفته تا الان نیومده،فرمود ام البنین بچه که نیست عباسم نوجوون شده،ام البنین فرمود از چشم زخم این مردم میترسم،امروز بی نقاب رفته بیرون اباالفضلم،ظهر شد نیومد،عصرشدنیومد،دمدمای غروب بود،امیرالمومنین دید دیگه ام البنین تاب نمی آره،هی عباس میگه وناآرومه،فرمود خودم میرم دنبالش،دیدن آروم آروم داره میره طرف بقیع،دید مولا، اباالفضل وایستاده،با ادب وغضب،داره های های مثل مروارید اشک میریزه،هی بلند بلند میگه مادر،کاش من بودم مادر،مادر من بودم کی جرات میکرد به شما اهانت کنه،کی جرات میکرد دل زینب و بشکنه،امیرالمومنین اومد دست پسر رو گرفت،چشمان عباس در چشمان پدر گره خورد،فورا سرش رو انداخت پایین،گفت بابا ،صبح که اومدم بیرون،دیدم یه صدایی به من میگه،ولدی ،پسرم، عباسم،بیا،اینجا فاطمه عباسش رو صدا زد،عباس اومد به خاکبوس مزار مادر،یه جا هم مادر اومد به بازدید پسر،وقتی اباالفضل از روی اسب به زمین اوفتاد،دید یه بانوی قامت خمیده صدا میزنه پسرم عباس،نور دیدگانم عباس،اینجا اباالفضل به زبان دل به مادر میگه:دستان قطع شده ام فدای بازوی ورم کرده ات مادر،چشم تیر خورده ام فدای چشم تارت از ضرب سیلی،فرق بشکافته ام از ضربت عمود آهنین،فدای سرت که ازشدت درد بسته بودی مادر،مادر، مادر، مادر
یاس را احساس معنا مى کند
عشق را عباس زیبا می کند
آب را لب تشنگان دانند چیست
عشق مجنون را چو لیلا مى کند
لبان خشکیده عباس
یا امام رضا
اذن دخول حرم تو یا ابا الفضله
دست عطا و کرم تو با ابا الفضله
اصلا اذن دخول حرم تمام امامان همام یا اباالفضله،آخه این موالیان، ارادت عجیبی به عموشون عباس دارن،تا جایی که یوسف زهرا میفرمایند: مجلسی که به نام عَموم عباس باشه خودم رو میرسونم،پس بیایید با توسل به باب الحوائج،اباالفضل العباس،آقامون رو به مجلسمون دعوت کنیم
از دو چشم
یاس می خوانم بیا
شعری از احساس می خوانم بیا
نیستم لایق به دیدارت ولی
روضه عباس می خوانم بیا
زمان قدیم تو سختی و مَشِقَّتِ رسیدن به کربلا،یه روستایی یه کوزه ای پرآب کرد،به زحمت از دهات خودشون رو دوشش سوار کرد،رفت کربلا به زحمت و مَشِقَّت، رسید کنار علقمه،همه مونده بودن نهر علقمه پُر از آبِ،این چراآب از ایران آوُرده، میگن:رسید کنار علقمه،این کوزه رو آوُرد پایین،نشست کنار آب شروع کرد با آب حرف زدن،گفت:نهرعلقمه! به خاطر یه مَشک آب، دستای آقای منو قطع کردن، اومدم آبت رو پس بدم،دستای آقام عباس روبرگردونی،ما آب نمی خواهیم، دستای عباس رو به ماپس بده...*
کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام
شد در
این قبله عشاق دوتا تقصیرم
دست من
خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من
داد از آن آب روان، تصویرم
باید
این دیده و این دست دهم قربانی
تا که
تکمیل شود حجّ من و تقدیرم
وقتی عباس برادر رو صدا زد، نمی
دونم چه جوری حسین خودش رو به عباس رسوند،فقط می دونم تا عباس رو دید،صدا زد:برادر
کمرم شکست، "بانَ الانکسارُ فِی وجهِ الحُسین علیه
السلام"میدونی انکسار یعنی چی:مرحوم شوشتری یه نقلی داره،میگه روز
عاشورا، هر شهیدی رو که ابی عبدالله رفت بالا سرش، چهره برافروخته شد،رنگِ چهره
سرخ شد،تنها جایی که رنگ حسین پرید کنارِ علقمه بودکه چهره زرد شد...
برا همینه وقتی حسین به خیمه ها رسید، فرمودبرید گوشواره ها رو در بیارید ، زینت هاتون رو در بیارید،معجرهاتون رو محکم ببندید،...اینجا یه تعبیریه که دل وخیلی میسوزونه،تا عباس بود تو خیمه ها کسی دستاش رو روی سرش نگذاشت، این دست رو سر گذاشتن میدونی یعنی چی:یعنی چه خاکی به سرم شد،چه بلایی سرم اومد،وقتی حسین عمود خیمه عباس رو خوابوند، عمه ی امام زمان دستاش رو گذاشت رو سرش، دیدن زینب صدا میزنه: " وا ضَیعَتَنا " اَمان از اسیری
چون روضه رو با حکایت مشک آبی که اون روستایی آورد بریزه تو علقمه شروع کردم بزار اینو هم بگم، بالای سر عباس یه چیزی توجه حسین رو جلب کرد،میدونی چی بود،اون نه دست بریده بود نه چشم تیر خورده نه فرق شکافته،اون لبهای خشک عباس بود که از کنار نهر علقمه خشکیده تر برگشته بودند
لب خشک و
لب دریا، چشمم ز غمت‌تر بود
در جـام کفـم پیــدا، عکس علی اصغر بود
از داغ لبش سوزد جگرم خواهم به برش آبی ببرم
آتش زده بر دریا لب تر نکند سقّا
حسین آرام جانم
حسین روح وروانم
حسین هست ووجودم
حسین بود ونبودم
حسین داروندارم
حسین ورد زبانم
دهه کرامت
بسکه ،دستِ گره گشا ،داری مولا جان
از گدا هم ،کریم می سازی،آقا جان
بسکه، اعجاز وکیمیا داری مولا جان
رضارضاجان رضارضاجان رضارضا مولا
من هوای تورا ،به سر دارم یامولا
تو هوای دلِ مرا داری یامولا
هرچه بیمار هم بیاید ،بازدرکویت
تو برایِ همه ،دوا داری یامولا
رضارضاجان رضارضاجان رضارضا مولا
یکی از عرفا وذاکرین اهل بیت، جناب استاد حیدر تهرانی،متخلص به معجزه،اینگونه نقل میکنه: چند سال قبل یه روز تو رواق مطهر حضرت رضا بودم، یه پیرمردی که از پیری خمیده شده بود، موی سر و صورتش سفید و ابرواش رو چشمش ریخته بود، با یه حضور قلب و خشوع عجیبی به آقا متوسل شده بود که توجه منو جلب کرد ، وقتی خواست حرکت کنه، دیدم به سختی تکون میخوره، اونو کمک کردم و به خونش رسوندم ، اسم و رسمشو پرسیدم گفت: اسمم ابراهیمه، اهل عراقم ولی زبون فارسی رو هم بلدم،سخت بهش علاقمند شده بودم، طوریکه هر روز می‌رفتم و اونو تو کاراش کمک می‌کردم، یه بار قصه شو برام گفت: گفت من از دوران جوانی تا به حال هر سال برای زیارت قبر مطهر سلطان علی ابن موسی الرضا مشرف میشم، مدتی می‌مونم و بعد به عراق برمیگردم ، در دوران جوانی که دو مرتبه پیاده مشرف شدم، بار اول سه نفر جوون که با من هم سن و سال بودن و دوستی وعلاقه خاصی بینمون بود،منوتا یک فرسخی بدرقه کردن، هنگام وداع خیلی دلشون شکسته بود که نمیتونن با من به زیارت بیان،درحالی که گریه میکردن گفتن،وقتی رسیدی حرم آقا سلام مارو هم به آقا برسون وازماهم یادی کن،
آخ جامونده های زیارت امام رضا کجان،اونایی که دلشون پر میکشه الان سمت حرم،آرزوشون بود تواین ایام توحرم آقا باشن،
پیرمرد میگه وقتی رسیدم به مشهد، با همون حال
خسته و به یاد اون رفقا به حرم مطهر مشرف شدم، بعد از زیارت یه گوشه حرم مطهر، بین
خواب وبیداری، دیدم حضرت رضا با دست
مبارکش رقعه‌هایی رو به تمام زوار از مرد و زن وحتی بچه‌ها می‌ده، چون به من رسیدن، چهار رقعه به من مرحمت
فرمودن، پرسیدم چه شده به من چهار رقعه دادید؟
حضرت
فرمود: یکی برای خودت ، سه تا هم برای دوستات که التماس دعا گفتن، عرض کردم آقا شما
خسته میشید ،به یکی از نوکراتون امر میکردید این رقعه ها رو تقسیم کنه. حضرت
فرمود: این جمعیت همه به امید من اومدن، بایدخودم به همه اونها برسم، پس یکی از رقعه‌ها را بازکردم،دیدم
چهار جمله نوشته شده:
اول:
برائه من النار، یعنی امان نامه از آتش
دوم:امان
من الحساب،یعنی رهایی از حساب وکتاب سخت قیامت
سوم:دخول
فی الجنه،یعنی تذکره بهشت
ودر
انتهای رقعه نوشته شده بود:و انا ابن رسول الله صلی الله علیه و اله
فهمیدم
رافت و عنایت و مرحمت حضرت رضا درباره‌ی زوار قبرش اونقدر زیاده، که هر کسی به
امید نجات به اون حضرت پناهنده بشه، آقا شفاعتش میکنه ،هیچ کسی از در خونه اون
بزرگوار ناامید برنمیگرده،حتی آقا اونایی رو هم که التماس دعا گفتن،نتونستن خودشون
برا پابوس بیان، ناامید نمیکنه،آقا امام رضا،این جمع هم آرزو داشتن،مثل امروزی،تو
شب ولادت شما،تو حرمتون بودن عیدی میگرفتن،آقا میشه سلام مارو هم از اینجا بپذیری
وازاون امان نامه ها به ماهم عیدی بدی
آمده ام
آمدم ای شاه پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده
ای حرمت ملجأ درماندگان
دور مران از در و راهم بده
ای که عطابخش همه عالمی
جمله حاجات مرا هم بده
در شب اول که به قبرم نهند
نور بدان شام سیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستم
اذن به یک لحظه نگاهم بده رضا جان
رضا سلطان قلبم
رضا درمان دردم
رضا یار ضعیفان
رضا حج فقیران
رضا پناه ایران
به امید اینکه مولا بطلبه هرچه زودتر بریم پابوسش،صلوات خاصه امام رضا رو زمزمه کنیم
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِ
وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ
صَلاَةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ
کی ام من بنده ی دربار سلطان ِ خراسانم
تعجب نیست در این بندگی خوانند سلطانم
ندارم باک از محشر، ندارم باک از میزان
که کامل با تولای رضا گردیده ایمانم
تمام عمر دور ِ قبر او گشتم به امیدی
که وقت مرگ لبخندی زند بر چشم گریانم
در یزد مرد صالح و با تقوایی زندگی می کرد ، بر خلاف خودش برادری داشت که اهل فسق و فجور بود،جوریکه مردم شکایت برادرش رو پیش اون می آوردن،تا اینکه اون مرد صالح عازم سفر زیارت امام رضا شد،همراه مشایعت کننده ها، برادرش هم اومد ولی با اونا برنگشت ،گفت منم می خوام بیام زیارت امام رضا شاید آقا شفاعت کنه خدا منو ببخشه، هرچه مرد صالح اصرار کرد که جلوی اومدنش رو بگیره موفق نشد، گفت من کاری به کسی ندارم و راه خودم رو میام، بعد از چند منزل، از طینت بدی که داشت آزار واذیت همراهان رو شروع کرد طوریکه شکایت زوار به برادرش شروع شد،از قضا چند منزل مونده به مشهد حوالی نیشابور اون مرد فاسق مریض شد ومُرد،مرد صالح برادر رو غسل داد وکفن کرد ودر یک نمد پیچید وبه مشهد آورد، دور ضریح مطهر طواف داد و به خاک سپرد،شب در خواب برادرش رو دید که حالش خیلی خوبه،تعجب کرد که با اون سابقه بد،چه جوری وضعش روبراهه،علت رو از برادر جویا شد،گفت اگه شفاعت پسر زهرا نبود من میبایست در آتیش میسوختم،وقتی که قبض روح شدم دیدم تمام وجودم در آتیشه،هرچه از شما کمک خواستم که دارم میسوزم به دادم برسید اعتنایی نکردید،تا اینکه منو بردید برای غسل،خوشحال شدم که با ریختن آب،آتیش وجودم خاموش میشه،ولی همینکه آب رو ریختید دیدم اونم تبدیل شد به آتیش،کفنم هم سراسر آتیش بود،یکسر در آتیش میسوختم تا به مشهد رسیدیم، همینکه وارد حرم شدیم آتیش وعذاب تموم شد،وقتی منو بردید دور ضریح طواف بدید،دیدم آقا امام رضا بالای قبر مطهر ایستادن،ولی سرشون رو به زیر انداختن وابدا به من اعتنایی نمیکنن،به بالای سر ضریح مطهر که رسیدم دیدم پیرمردی ایستاده،رو به من کردوگفت دست به دامن پسر زهرا شو بلکه شفاعتت کنه، رو کردم به آقا گفتم مولا فدات بشم منو دریاب،باز حضرت هیچ اعتنایی به من روسیاه نکردن،بار دوم که به بالای سر مطهر رسیدم همون پیرمرد گفت به آقا استغاثه کن مگر نه بیرون از حرم همون عذابه وهمون آتیش ،گفتم من اینقدر بدم که آقا اصلا توجهی به من نمیکنه،گفت امام رضا رو به مادرش زهرا قسم بده شفاعتت کنه،همینکه نام زهرا رو شنیدم شروع به گریه کردم وگفتم مولا به حق مادرت زهرا قسمت میدم به من رحم کن ،از در خونت منو ناامید رد مکن،تا آقا اسم بی بی رو شنید مثل اونایی که گریه راه گلوشون رو بسته باشه فرمود،اگرچه جای شفاعتی برا ما نذاشتی،ولی چه کنم که منو به حق مادرم زهرا قسم دادی،پس دستهای مبارکشون رو به سمت آسمون دراز کردن وزبان به شفاعت من گشودن،از اون لحظه دیگه عذاب ازمن برداشته شده وحالم خوبه،
بیایید ما هم آقامون رو،مولامون رو،امام زمانمون رو به حق مادرش زهرا قسم بدیم،بگیم آقا میدونیم ما بدیم وگنهکارونالایق،ولی خودت میدونی که عاشق جدت حسینیم،که اگر نبودیم اجازه نمیدادی الان تو مجلس ذکرش باشیم ،آقا به حق مادرت زهرا قسمت میدیم مارو شفاعت کن لیاقت درک زمان ظهور ودولت مهدی فاطمه رو پیدا کنیم،به لیاقت زیارت چهره دلربای یوسف زهرا برسیم،همه باهم یاابن زهرا،..
ای قرار دل، بی قرارم رضا
تا تویی دلبرم، غم ندارم رضا
تو مسیحای ،من بیماری
من ندارم غیر تو غمخواری
ای رضا جانم ای رضاجانم
ای رضاجانم...
به مشام
دلم، می رسد بوی تو
چه شود که شوم، زائر کوی تو
عشق روی تو، در سرشت من
حرم تو باغ و بهشت من
ای رضا جانم ای رضاجانم
ای رضاجانم...
ای گل
فاطمه، من تو را سائلم
بر سر زلف تو، خانه کرده دلم
لحظه ی آخر، جان جوادت
من مسکین را ،مبر از یادت
ای رضا جانم ای رضاجانم
یا رضا مولا غریب الغربا
یا رضا مولا معین الضعفا
یا رضا مولا نظری فرما
ای رضاجانم...
چند بیتی هم عرض ارادت به آستان ملکوتی خواهر بزرگوارشون حضرت معصومه
ای سر نهاده بر قدمت سرفرازها
مخفی نماند از نظرت سوز و سازها
هم خواهر امامی و هم دختر امام
آری خدای داده تو را امتیازها
تو دختر گرامی موسی بن جعفری
جویند چاره از کرمت چاره سازها
معصومه ای و جلوه ئی از عصمت بتول
در جان تست ز آیت تطهیر رازها
دیدار کربلا و ورود بهشت را
دست گره گشای تو بخشد جوازها
آیت الله العظمی آقای حاج سید محمد وحیدی از یکی از سادات برقعی نقل فرمودند که گفته بود: شبی در عالم رویا محضر مقدس حضرت معصومه رسیدم، از محضر مقدسشان سوال کردم: آیا شما به اهل قم شفاعت خواهید فرمود؟ در پاسخ فرمودند: میرزای قمی برای شفاعت اهل قم کفایت می کنه، من برای همه شیعیان شفاعت می کنم، اونقدر مقام این بانو بالاست که امام صادق میفرمایند: هر که ایشان رو زیارت کنه، بهشت بر او واجب میشه،بعد از فاطمه زهرا از جهت گستردگی شفاعت، هیچ بانویی به شفیعه محشر، حضرت معصومه نمی رسه، امام صادق در این رابطه می فرمایند: با شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت می شن،
انشاءالله شفاعت بی بی شامل ما هم بشه،سه مرتبه: : یا فاطمه المعصومه اشفعی لنا فی الجنه
بی بی جان میدونم از مدینه تا خراسان راه زیاده،نتونستی به برادر عزیز تراز جانت برسی،مدینه کجا،خراسان کجا ،اما یه خواهری پا برهنه از خیمه زد بیرون،ناله کنان وبرسرزنان،
از حرم تا قتلگه زینب صدا می زد: حسین
دست وپا میزد حسین زینب صدا میزد حسین
خانوم جان!یا فاطمه معصومه،درسته که لحظه احتضار برادر،به حجره نرسیدی،ولی اگر هم می رسیدی،کنار امام جواد سربرادر رودرآغوش می گرفتی،برای آخرین بار برادر رو میبوسیدی ،امابمیرم برا زینب،وقتی رسید دید برادرش لباس به تن نداره، ،وقتی رسید دید حسین سر در بدن نداره،وقتی نگاه کرد ، دید به اندازه ی یک نگین انگشتر ، جای بوسیدن در بدن برادر نیست ...
چه کردزینب !؟
جایی رو بوسید که نه جدش رسول خدا بوسید نه باباش علی بوسید نه مادرش زهرا،لبهارو بر حلقوم بریده ی برادر گذاشت ...رگهای بریده رو میبوسیدایوای ایوای ایوای
در قتلگاهت آمدم و سر نداشتی
یک جای
سالمی تو به پیکر نداشتی
دیدم
تو را چه دیدنی ای پاره ی دلم
حتی
لباس کهنه ای در بر نداشتی
زینب بمیرد این همه خونی نبیندت
خواهر
شود فدای تو یاور نداشتی؟
حسین آرام جانم
حسین روح وروانم
حسین هست ووجودم
حسین بود ونبودم
حسین داروندارم
حسین ورد زبانم
دانلود روضه حضرت معصومه وحضرت زینب
ام ابیها خوش آمدی
به زمین و به کائنات
همه گویند این کلمات
گل حیدر سوره ی کوثر
عشق پیمبر خوش آمدی
گل طاها ، ام ابیها
حضرت زهراخوش آمدی
ستاره بریزید آمد ماه عالمین
ساقی بده جامی آمد مادر حسین
شب میلاد کوثر است
شب زهرای اطهر است
همه مستند،باده پرستند،
دل به تو بستند خوش آمدی
شده امشب نغمه ی هر لب
مادر زینب خوش آمدی
آید به گوش جان از هر سو نوای عشق
قلب همه مست از میلاد خدای عشق
به دل بی نوای ما
دله درد آشنای ما
تو صفایی،قبله نمایی
کعبه ی مایی خوش آمدی
نور عصمت، اصل شفاعت
یار ولایت، خوش آمدی
از لطف قدوم و خاک پای فاطمه
شکوفه می بارد امشب بر سر همه
گر به ظاهر حرمی نیست برای زهرا
دل هر شیعه ی مولا حرم فاطمه
است
میلاد نور وباران
صدایِ شرشرِ بارونه
بارونه نورِ که میخونه
اومده لیلیِ لیلاها
امشب همه دلا مجنونه ...
رسیده دلبرِ زیبا رو
اومده یارِ کمون اَبرو
ذکرِ لبِ همه عالم شد
نغمۀ وَحدَه الّا هو ...
اومده اون جلوۀ خالقِ سرمد
اومده اون دریایِ رحمتِ بی حد
شده هر دم ذکرِ لبا یا محمد
یا رسول الله مولا مولا ....
یا رسول الله یا ابا الزهرا
علی علی عشق رسول الله
یا رسول الله جان زهرا
رحمی نما بر ما نظری فرما
سروِ بلندُ و سرافرازِ
صاحبِ چشمۀ هر رازِ
اونی که حق به اون می باله
فقط به فاطمه می نازه ...
لطفِ خدا تویِ دستاشِ
آسمونا به زیرِ پاشه
تمومِ خلقتِ این عالم
صدقه سرِ زهراشِ
نبیِ خاتم شهِ بدرُ و حنینِ
آرومِ جونِ همۀ عالمینِ
ولی همۀ عشق و صفاش حسینِ
یا رسول الله مولا مولا ....
یا رسول الله یا ابا الزهرا
علی علی عشق رسول الله
یا رسول الله جان زهرا
رحمی نما بر ما نظری فرما
ترانه خونه دل عاشق ،
اون دلایی که باشن لایق
مست مست و دیوونه می شن ،
از شمیم نفس صادق
هم قدم حضرت طاهاست ،
خلاصه علی و زهر است
تا قیامت بنام پاکش ،
مذهب جعفری پا برجاست
همه عالم بر سر زلفش اسیره
کسیکه عشقش رو نداره می میره
خدا دستای عاشقا شو می گیره
یا اباالکاظم مولا مولا
رحمی نما بر ما نظری فرما
خوبان روزگار حقیر محمدند
خورشید و ماه هر دو اسیر محمدند
پیغمبران ، تمام، بشیرِ محمدند
یک جلوه از جمالِ منیر محمدند
او آفتاب و خیلِ رُسل، اختر
آمده
عیدِ امام صادق و پیغمبر آمده ...
إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِی یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً
غریب آقام
عزا گرفته یوسف زهرا
یتیم شده سُلاله ی طاها
بمیره نوکرت شدی تنها
سرت سلامت آقا..
یه ابر خسته داره میباره
روزا دیگه مثه شبا تاره
از این عزا خدا عزا داره
سرت سلامت،آقا..
فدای شال ماتمت آقا
فدای اشک نم نمت آقا
بذار بمیرم از غمت آقا
سرت سلامت،آقا..
***
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
***
هوای آسمون شده بارون
از این مصیبت ِ چشا گریون
غریب بودن امام حسن هامون
آخه آقام غریب ِ،آقام غریب ِ
برای غربتش دلم خونه
غریبی شو کسی نمیدونه
حتی مزارش هم تو زندونه
آخه آقام غریب ِ،آقام غریب
با زهر کینه از همه سیر شد
فداش بشم چه زود زمین گیر شد
جوون بود آقامون یهو پیر شد
براش بمیرم..
دلتنگی
دلتنگی نجف،دلتنگی کربلا،دلتنگی بین الحرمین،دلتنگی کاظمین وسامرا ودلتنگی...
شبایی که دلارو غم میگیره
دل تنگم واسه حرم میگیره
میزنه پردوباره سمت نجف
میره ایوون طلا و دم میگیره
شبایی که دلم بهونه گیره
توی بین الحرمینه گیره
واسه یک یا حسین ویا اباالفضل
زده ماتم می خواد بمیره
میگه آقام آقام آقام آقام
یه نظر تا بازم بیام آقام
توی بهشتم اگر که خونه کنم
سوی کربلاست که پر میگیرم
آهسته برو
عصر عاشوراشدو وقت وداعی دگر است...
شوق دیدار تورا مکشد اینسان،اما
ای همه هستی زینب،کمی آهسته برو
تو قرار است به میدان بروی آه،ولی
جان من آمده بر لب،کمی آهسته برو
یار دلنواز
وباز هم
امروزعاشوراست باز
کربلا غوغا است باز
خیمه های اهل بیت
غرق واویلاست باز
زان یار دلنوازم شکری است باشکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت
رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس
گویی ولی شناسان رفتند از این جماعت
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم وبی جنایت
نخل به خون تپیده
بازهم تاسوعایی دیگرو روایت مشق مشک وعلم ودست ودر یک کلام مشق عشق.
آن نخل به خون تپیده را می بوسید
آن مشک زهم دریده را می بوسید
خورشید کنار علقمه خم شده بود
دستان زتن بریده را می بوسید
دانلود دل آواز نخل به خون تپیده
سردار بی سر
ز کودکی خادم این تبار محترمم
چونان حبیب مظاهر مدافع حرمم
به قصد حفظ حریم حرم به پا خیزم
به یاد سردار بی سر شهید حججی
دانلود دل آواز مدافع حرم
پیوند ماه ومهر
امشب صدف بر گوهری،یک بحر گوهر میدهد
یک گوهراما از دوعالم پربهاتر میدهد
تیریک گو برمصطفی جبریل از دادار شد
زهرا امانت باشد وحیدر امانتدار شد...
باز بیا نقره بکوب طلا بریز پولک بپاش
زهره نور و غزل به گل نشسته خنده هاش
پدر خاک به آسمون سپرده دلشو
صدای بال فرشته ها میاد یواش یواش
قنوت بسته آسمون به قامت ستاره
رو بوم کعبه ربنا نفس نفس میباره
اگه که سبزه فدک اگه میچرخه فلک
اگه خدا نسیمشو سپرده به قاصدک
بهونه تمومشون مهر علی وزهراست
ترانه ها ترانه ها اول عشق همین جاست
از سرگذشت
صلابت آن نگاه آخرت را اگر دریابم برای یک عمر صلابت دربرابر شیطان مرا کافی است
عاشقم برسرگذشت عاشقی کز سرگذشت
چون حسین از سرگذشت
افسانه شد این سرگذشت
کجائید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی
کجائید ای سبک روحان عاشق
پرنده تر زمرغان هوایی
دانلود نغمه سرگذشت(به یاد شهید بی سر مدافع حرم محسن حججی)
همای رحمت
امروز روز ضربت خوردن تمام حیثیت است روز...
درجهانی همه شوروهمه شر
هاعلی بشر کیف بشر
شبروان مست ولای تو علی
جان عالم به فدای تو علی
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدارا
که به ماسوی فکندی همه سایه همارا
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خدا که در دوعالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سرچشمه بقا را
به امید آنکه شاید برسد به خاک پایت
چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را
به دوچشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت
که زکوی او غباری به من آرد توتیا را
برو ای گدای مسکین در خانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
یااباصالح مددی مولا
امروز هم جمعه است هم نیمه شعبان ...
همه جا بروم به بهانه تو
که مگر برسم در خانه تو
همه جا دنبال تو میگردم
که تویی درمان همه دردم
اگرم نبود دل لایق تو
نظری که دلم شده عاشق تو
من نالایق به تو دل بستم
که تویی مولا وهمه هستم
یا اباصالح مددی مولا
یا اباصالح مددی مولا
یا اباصالح مددی مولا
علی علی جان
امشب مست رخ یارم
مجنون رخ دلدارمدردل شوق نجف دارم
یا مولا نظری کن
ای ایمان به تولایت
هستی خاک کف پایت
میمیرم زتمنایت علی
این دل سوی توبازآمدمسکینی به نماز آمد
در کویت به نمازآمد
قسم به نامت به فیض عامت زدر مرانم علی
تو کعبه دل تو حل مشکل کرم نما کن نظری
