ولادت حضرت زینب

اگه نگاه کنی با قلبت 

به شهرِ کربلا تو هر شب

نوشته تویِ آسمونش 

عشق ، یا حضرتِ زینب ..

اون که جلوه میریزه از نگاش

سجده هاش طنین یا ربِ

عاقبت شفیع حسینیا چادرِخاکیِ زینبِ

مهربونه ، ملیکۀ آسمونه

هر چی داره بی بهونه ، برا حسینه

اونکه چشاش،صلابت توی صداش

مهابت توی نگاش مثل باباش علیه

دلم پُر از محبت تو

سینه از عشق تو لبالب

میون قبرمم میگم من

عشق ، یا حضرتِ زینب

اُنقدر دخیلِ شما میشم

تا یه بار تو منو نگاه کنی

تا یه روز سندِ غلامیمُ

مهر و امضاء کنی از کرم،

از کرمت ، چی میشه پایِ علمت

یه روز میون حرمت ، برات بمیرم

عشقِ علی ، خواهر حسین و حسن

فاطمیه روزیمو من، ازت میگیرم

مهربونه ، ملیکۀ آسمونه

هر چی داره بی بهونه ، برا حسینه

اونکه چشاش،صلابت توی صداش

مهابت توی نگاش مثل باباش علیه

هرجا نام زینب میاد آدم یاد مصائب اون بانو میفته،حتی روز ولادتش هم آدم رو میبره در عمق مصائب بی بی ،آخه روز ولادت هر چی قنداغه زینب رو  دست به دست کردن،زینب چشم باز نکرد و آروم نشد .. پیغمبر گرفت آروم نشد ؛ علی میگیره آروم نمیشه ؛ حسن میگیره آروم نمیشه ؛ ولی همینکه که ابی عبدالله این بچه رو بغل گرفت ،زینب چشمانش رو در  چشمِ حسین باز کرد و آروم شد، ..اصلا همه جا این حسین بود که زینب رو آروم میکرد،توی تمام مصائب، مصیبت جدشون رسول الله،مصیبت مادرشون زهرا،پدرشون علی ،برادرشون حسن ،این حسینه که زینب رو آروم میکنه،اما در مصیبت خود حسین کسی نیست بتونه زینب رو آروم کنه ،اینجا هم باز حسینه که زینب رو آروم میکنه، اینجا هم چشمِ زینب به چشم حسین خورد و آروم شد .. (میدونی کجا ؟ ..) اونجا که حسین سرش بالایِ نیزه هاست، داره با خوندن قرآن زینب رو آروم میکنه

وَ سَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ

تا مگر آوای قرآن تو آرامم کند

 بر فراز نیزه، ای آرام جان قرآن بخوان

صوت قرآن سر تو، سر بلندم می‌کند

  تا نگشته قامت زینب کمان قرآن بخوان

آن چه دیدم مادرم زهرا برایم گفته بود

  این مصیبت را نمی‌کردم گمان؛ قرآن بخوان

حسین آرام جانم

حسین روح وروانم

حسین هست ووجودم

حسین بود ونبودم

حسین داروندارم

حسین ورد زبانم

دانلود دل آواز  ملیکه آسمونی

تماشا در نماشا

دانلود قرآن بخوان