مگر میتوان ازمظلومیت علی و حسن وحسین وفاطمه سخن گفت وبه مظلومیت زینب نرسید،آری اما مظلومیت دختربچه ای خردسال در کنار بستر مادری چون فاطمه چیز دیگری است،خالص خالص چون مظلومیت مادرش از جنس غربتی زنانه،وچه بسیارجور ایام تا این غربت در کربلا رختی مردانه به تن نمود.
چنان داغت دلم غمناک کرده
که دست من تورا در خاک کرده
به جایت زینب مظلومه تو
غبار غم زرویم پاک کرده
کنار تربتت اندر دل شب
بود نام تو زهرا جاری ازلب
به خانه تاروم بادیده تر
کشد نازمرا مظلومه زینب
تمنای دل زینب همینه
که روی زانوی مادر بشینه
الهی این چه درد بی دوائی است
که دختر روی مادر را نبینه
تو که رکن تمام کائناتی
چراباکودکان کم التفاتی
گمانم قبل تو زینب بمیرد
شنیده ناله عجل وفاتی
برحاشیه برگ شقایق بنویسید
گل تاب فشار در ودیوار ندارد